گوشت شترمرغ
گوشت شترمرغ يكی از فرآورده های شترمرغ می باشد كه مزيت های بسياری نسبت به گوشت دام های ديگر دارا می باشد. از آنجا كه اكثر مردم در رژيم غذائی خود به دنبال جايگزين غذائی سالمتر هستند، اين گوشت می تواند جايگزين مناسبی برای اين منظور باشد، به طوری كه گوشت شترمرغ به عنوان گوشت قرمز برتر و گوشت قرن بيست و يكم معرفی شده است.
گوشت شترمرغ از نظر کلسترول، چربی، آهن، سدیم و … متمایز با دیگر گوشت های قرمز می باشد.
ميزان چربی موجود در گوشت شترمرغ
گوشت شتر مرغ اختصاصاً داراي محتوی چربی کمتری نسبت به گوشت ساير گونه ها است. چربی کم بين ماهيچه ای گوشت شترمرغ يکی از خواص مهم و قابل توجه در بازار مصرف کنونی به شمار می رود. اين خاصيت ممکن است برای افرادی که می خواهند وزن بدنشان را کنترل نموده و يا از بيماری های قلبی عروقی رنج مي برند مفيد واقع گردد. گوشت شترمرغ با توجه به خشکی که دارد ممکن است باب طبع مصرف کنندگان نباشد. اين خشکی زمانی بيشتر آشکار می شود که اين گوشت براي مدت زمان زيادی و در حرارت ۸۰ درجه سانتی گراد پخته شود. بر اساس اظهارات فروشندگان، شترمرغ هايی که از سن ۴ تا ۶ ماهگی تا کشتار، از غذاهای کاملاً پلت شده استفاده می کنند در مقايسه با شترمرغ هايی که از غذاهای با منبع علوفه ای زياد تغذيه شده بودند دارای چربی زياد و گوشت سخت بيشتری بودند.
کلسترول
براي چند دهه گوشت شترمرغ به عنوان يک گوشت عاری از کلسترول شناخته می شد. در رابطه با کلسترول، مقدار کلسترول گوشت شترمرغ کمتر از کلسترول گوشت گاو، گوساله، بره و مرغ می باشد. در واقع ميزان کلسترول موجود در بافت های بدنی شترمرغ از ۵۷ ميلی گرم در ۱۰۰ گرم تا ۶۵ الی ۶۸ ميلی گرم در ۱۰۰ گرم متفاوت است. کلسترول عمدتاً به عنوان اجزاء ساختمانی در ديواره سلول ها وجود دارد. همچنين کلسترول در رگ های خونی، يک معيار مهم نشان دهنده نارسايی های قلبی عروقی محسوب می شود. به شرطی که تبديل کلسترول در بافت های بدن نرمال باشد. تبديل کلسترول، توسط ليپوپروتيين ها تسهيل می شود که غلظت بالای ليپوپروتيين (HDL)، کلسترول را از سلول های بدني به کبد منتقل مي کند. افزايش (HDL) پلاسما با کاهش عوارض قلبی عروقی همراه است.
اسيدهای چرب
مطالعات حاضر نشان می دهند که مصرف اسيدهای چرب اشباع شده سبب افزايش سطح ليپوپروتيين های کم چگالی (LDL) در پلاسما می شود، در صورتی که با استفاده از اسيدهای چرب اشباع نشده ميزان (LDL) در پلاسمای خون کاهش می يابد مصرف اسيدهای چرب اشباع نشده سبب کاهش سطح (HDL) پلاسما می گردد.
گوشت شترمرغ دارای پروفيل خوبی از لحاظ ترکيب اسيدهای آمينه در مقايسه با گوشت گاو و جوجه می باشد. اسيدهای چرب غيراشباع موجود در بافت های شترمرغ ۳۰ درصد مجموع اسيدهای چرب را تشکيل می دهد، هرچند که ميزان بيشتری از اين نوع اسيدهای چرب نيز قابل حصول است. بالا بودن نسبی ميزان اسيد چرب امگا ۳ در گوشت شترمرغ ۳٫۸ درصد يک مزيت خوب به منظور ادامه انگيزه توليد آن محسوب می شود. در انسان استفاده از اسيد چرب امگا ۳ تأثيرات مفيدی در کاهش بيماری های قلبی عروقی داشته و براي رشد و نمو مؤثر است. به نظر می رسد که اين اسيد چرب در مقايسه با اسيدچرب غير اشباع امگا -۶ تأثيرات مفيدی در جلوگيری از لخته شدن دارد. اکثر جيره های غذايی انسان ها از لحاظ اسيدهای چرب امگا-۳ کمبود دارند.
مقدارسديم
کمی ميزان سديم در گوشت شترمرغ (۴۳ ميلی گرم) در مقايسه با گاو (۶۳ ميلی گرم) در ۱۰۰ گرم يکی از مزايای اين نوع گوشت مخصوصاً در افرادی که نياز به مصرف غذاهای کم نمک (نظير افراد با فشار خون بالا) دارند، می باشد.
مقدار آهن
ميزان آهن موجود در گوشت شترمرغ ۲٫۳ ميلی گرم و در گوشت گاو ۲٫۲ ميلی گرم در ۱۰۰ گرم است. گوشت شترمرغ آهن مناسبی را براي افراد کم خون و زنان آبستن فراهم می کند.
گوشت شترمرغ مواد معدنی، آهن و روی و همچنین مقدار قابل توجهی ویتامین های گروه B مانند B6 و B12 را داراست.
خواص گوشت شترمرغ
پروتئين ها تركيبات پيچيده ای هستند که در عضله ها، اعضاء و غدد بدن نقش دارند. اساس ساختمان آن ها اسيدهای آمينه می باشد. رژيم بدنی انسان از ۳۲ اسيد آمينه به وجودآمده است كه تنها ۱۳ اسيد آمينه را خود می تواند بسازد و نياز است كه ۹ اسيد آمينه باقيمانده توسط مواد خوراكی به بدن انسان برسد. اهميت پروتئين ها در رژيم غذایي انسان به اين دليل است كه سلول های بدن از اين تركيبات تشكيل يافته اند. پروتئين ها تنها جنبه كمی نداشته، بلكه كيفيت آن ها نيز حائز اهميت می باشد، زيرا روزانه می بايست مقدار معينی از اسيدهای آمينه مختلف وارد بدن گردند. پروتئين حيوانی به لحاظ دارا بودن نام اسيدهای آمينه مورد نياز بدن انسان به همان نسبتی كه ضروری است، نسبت به پروتئين های گياهی از ارزش بالاتری برخوردار است. متأسفانه رژيم های غذایی رايج كه بهترين منبع پروتئين هستند همراه با چربی زياد می باشند كه استفاده از آن ها باعث بيماری های قلبی و بالا رفتن سطح كلسترول بدن می شود. ميزان پروتئين ضروری روزانه بدن، تقريباً ۱ گرم برای هر كيلوگرم وزن بدن برای افراد بالغ و بيش از ۳ گرم برای هر كيلوگرم در سنين رشد است.
اخيراً سازمان خواربار و كشاورزي ملل متحد (FAO) حداقل ميزان لازم پروتئين را بسته به مناطق گرم، معتدله و سرد در جهان به ترتيب ۰/۴ و ۰/۶ و ۱ گرم براي هر كيلوگرم وزن بدن اعلام نموده است. گوشت شترمرغ به عنوان يك منبع پروتئين حيوانی در رژيم غذایی انسان دارای چربی كم، پروتئين مناسب، كلسترول پایين، آهن زياد می باشد.
گوشت شترمرغ که در گروه گوشت های قرمز طبقه بندی می شود، از ارزش غذايی بسيار بالايی برخوردار است، به طوری که می توان گفت يکی از کم چرب ترين و سالم ترين نمونه های گوشت قرمز در دسترس است.
نکته جالب توجه در مورد گوشت شترمرغ این است که کالری، کلسترول و چربی آن حتی از گوشت مرغ و بوقلمون هم پایین تر است.
به همین دلیل گوشت شترمرغ برای بیماران قلبی – عروقی، افراد دچار چربی خون بالا و کسانی که دچار چاقی هستند، غذای بسیار مناسبی است.
همچنین اسیدهای چرب غیراشباع موجود در گوشت شترمرغ ۳۰ درصد مجموع اسیدهای چرب را تشکیل می دهد که یکی از مزیت های این گوشت محسوب می شود.
این مزایا به همراه میزان بالای اسید چرب امگا-۳ در گوشت شترمرغ باعث شده که این گوشت انتخاب بسیار خوبی برای بیماران قلبی– عروقی و سالمندان باشد تا با اطمینان بیشتری بتوانند نیازهای پروتئینی خود را برطرف سازند.
به علاوه گوشت شترمرغ میزان بالایی از عناصری مانند روی و منیزیم را داراست.
علاوه بر موارد بالا، گوشت شترمرغ به میزان بسیار چشمگیری، ترد بوده و از قابلیت هضم استثنایی برخوردار است، به طوری که ۹۰ درصد آن قابل هضم بوده و از این حیث پس از گوشت ماهی در رتبه دوم قرار دارد. در صورتی که گوشت مرغ و گاو ۸۷ درصد قابلیت هضم دارند. از گوشت شترمرغ در تهیه همبرگر نیز استفاده می شود که علاوه بر تولید محصولی باارزش، باعث افزایش تنوع در فرآورده های گوشتی می شود.
با توجه به ارزش غذایی بالای گوشت شترمرغ، این گوشت برای ورزشكاران و به طور كلی برای تمام كسانی كه مجبور به انجام فعالیت های بسیار طولانی هستند، و نیز برای افراد در دوره نقاهت توصیه می شود.
