اطلاعات کلی در مورد شترمرغ
شترمرغ همه چیزخوار است، به این معنی که هم گیاه و هم گوشت می خورد. اگرچه شترمرغ گیاهان – به ویژه ریشه ها، دانه ها و برگ ها را ترجیح می دهند، منتها آن ها ملخ، مارمولک، مار و جوندگان را نیز می خورند. آنها همچنین شن و ماسه و سنگریزه را می خورند تا مواد غذایی قبل از رسیدن به دستگاه گوارش در سنگدان شکسته و خرد شود. شترمرغ نیازی به نوشیدن آب ندارد. آن ها آب مورد نیاز خود را از گیاهانی که می خورند، تأمین می کنند. با این حال، اگر از کنار گودال آبی عبور کنند و یا آب در دسترس شان باشد، آب می نوشند.
شترمرغ های اهلی شده در ۱۴-۱۲ ماهگی به بلوغ جسمی و در ۳-۲ سالگی به بلوغ جنسی می رسند و در این میان سن بلوغ جنسی ماده ۶ ماه زودتراز جنس نر خواهد بود. شترمرغ های نر بالغ به طور عمده دارای پرهای سیاه رنگ سطح بدن و پرهای سفید رنگ در ناحیه زیر پرها و دم می باشد که برای جذب شترمرغ ماده استفاده می شود. در حالیکه شترمرغ ماده قهوه ای یا خاکستری روشن بوده و در زیر ناحیه پر و دم دارای پرهایی به رنگ خاکستری روشن تا سفید می باشند. جوجه های شتر مرغ در هر ماه حدود ۱۰ اینچ (۲۵/۴ سانتیمتر) رشد می کنند و در ۱۲ ماهگی به قدی معادل ۲ متر و وزنی حدود ۱۱۰-۹۰ کیلوگرم دست پیدا می کنند.
یک گروه از شترمرغ گله نامیده می شود. گله ها می توانند تا ۱۰۰ پرنده داشته باشند، اگرچه اکثر آن ها ۱۰ عضو دارند. این گروه دارای یک نر غالب و یک ماده غالب و چندین ماده دیگر است. نرهای تک و تنها در طول فصل جفت گیری به گله وارد می شوند و بعد خارج می شوند. برای جلب توجه ماده، نرها پرهای خود را قوس می کنند و بحالت بال و پر زدن تکان می دهند تا پرهای زینتی خود را به نمایش بگذارند. هنگامی که نرها آماده جفت گیری هستند، رنگ نوک و ساق پایشان به قرمز روشن تبدیل می شود. گاهی اوقات گردن نرها نیز به رنگ قرمز تغییر رنگ می دهد. ماده ها نیز در فصل جفت گیری تغییر رنگ می دهند. پرهای آنها به رنگ نقره ای تغییر می کند.
تخم شترمرغ تقریباً ۱۵ سانتیمتر قطر دارد. تخم گذاری در یک لانه مشترک انجام می شود که می تواند حدود ۶۰ تخم مرغ را در یک زمان نگه دارد. نرها و همچنین ماده ها تا زمانی که جوجه ها از تخم بیرون آیند، روی تخم ها می نشینند، که این دوره می تواند ۴۲ تا ۴۶ روز طول بکشد. جوجه های شترمرغ از جوجه های دیگر پرندگان بزرگتر هستند. نرها و ماده ها با هم مسئولیت مراقبت از جوجه های نابالغ را بر عهده دارند. در صورت وجود مهاجم، نر تلاش می کند تا شکارچی را از جوجه ها دور کند، در حالیکه ماده جوجه ها را زیر پرهایش پوشش می دهد و مخفی می کند. در طی شش ماه یک جوجه تقریبا در ارتفاع بالایی قرار می گیرد و به رشد مناسبی می رسد. در ۳ تا ۴ سال به بلوغ می رسد. شترمرغ می تواند ۵۰ تا ۷۵ سال زندگی کند.
بسیار شگفت انگیز باشد که پاهای نازک شترمرغ چطور می توانند بدن بزرگش را به صورت صحیح نگه دارند. پاهای شترمرغ بطرز فوق العاده ای درست در جای مناسب و مدار میانی بدن قرار گرفته اند بطوری که مرکز گرانش بدن در بالای پاها قرار داشته باشد. پاهای نازک، سرعت و قدرت مانور زیادی را به آن ها می دهد. شترمرغ می تواند تا ۶۴٫۳ کیلومتر در ساعت برای مدت زمان زیادی بدود.
همچنین وجود پاهای بلند و گردنی افراشته باعث گردیده تا این پرنده دارای چشمانی درشت و استثنائی باشد که در جلوی سر بطور مجزا از هم قرار گرفته اند. ضمناً گوش های این پرنده نیز در قسمت عقب سر واقع شده است. ناتوانی این پرنده در پرواز باعث می شود که شترمرغ وقتش را به راه رفتن در محیط زندگی اش پرداخته و حتی در هنگام ترسیدن با سرعتی معادل ۷۰-۶۰ کیلومتر شروع به دویدن نماید و برای اینکار سهم بالایی از انرژی مورد نیازش را در تاندون های خود ذخیره سازی می کند. از لحاظ آناتومی پا، این پرنده در مقایسه با سایر طیور منحصر به فرد بوده و تنها پرنده ای در جهان است که دارای دو انگشت از چهار انگشت اصلی می باشد که آنها را انگشت سوم و چهارم می نامند و این مشخصه باعث تمایز شتر مرغ ها از سایر سینه پهنان که سه انگشت دارند ( با استثنای کیوی که ۴ انگشت دارد) می شوند. شترمرغ با پاهای خود مبارزه می کند. آن ها به سمت جلو لگد می زنند زیرا این جهتی است که پاهای آن ها خم می شود. یک لگد محکم شترمرغ می تواند یک شیر را بکشد.
بر خلاف باور عموم، شترمرغ سر خود را در شن و ماسه فرو نمی کنند، آن ها وقتی احساس خطر و تهدید می کنند، سرشان را به پائین انداخته و روی زمین دراز می کشند. به نظر می رسد شترمرغ سر خود را در خاک دفن کرده است در حالیکه سر و گردن با رنگ شن و ماسه یکرنگ شده است.
خیلی عالی بود منم میخوام برم تو کتر پرورشش