ریحان

ریحان

سایر اسامی:  شاهِسپَرَم، ناز بو، ضمیران

نام علمی:  Ocimum basilicum

نام انگلیسی: Basil

گیاهی علفی و یک ساله است که ارتفاع آن به ۵۰ سانتی متر می رسد. این گیاه دارای ساقه ای چهارگوش و شاخه دار، برگ های دم دار، بیضوی و نسبتا پهن و معطر می باشد. گل های آن کوچک و به رنگ سبز مایل به ارغوانی یا صورتی یا سفید است. برداشت سرشاخه های گیاه در فواصل ماه های خرداد تا مرداد ماه انجام می گیرد.

منشأ اصلی این گیاه نواحی استوایی قاره آفریقا می باشد. برخی محققین بر این عقیده اند که ریحان بومی ایران، افغانستان و هند است.

ترکیبات شیمیایی: 

اسانس، اوگنئول، گرانیول و سینئول، ویتامین B,CوK و مواد تلخ، کلسیم، فسفر.

اندام دارویی: برگ، دانه و سرشاخه های گلدار

خواص دارویی:

اشتها آور، تب بر، بند آورنده اسهال خونی، قابض و ملین، تقویت معده، ازدیاد ادرار، آرام بخش، رفع ناراحتی های گوارشی، درمان خونریزی بواسیر، ضد عفونی کننده دهان، مسکن، متعادل کننده کلسترول و فشار خون.

روش مصرف:

تازه: ریحان یک نوع سبزی خوردنی معطر است.

اسانس: ریختن ۳ تا ۵ قطره اسانس ریحان بر روی یک حبه قند و استفاده از آن خاصیت ضد قارچی و ضد باکتریایی دارد.

دم کرده: ۱۵ تا ۲۰ گرم از گیاه خشک در یک لیتر آب. 

عوارض جانبی:

زیاده روی در مصرف باعث ایجاد سر درد و ضعف بینایی می شود. در خانم های باردار و شیرده و کودکان منع مصرف دارد.