چای سبز

چای سبز

نام علمی:  Camellia sinensis

نام انگلیسی: Green tea

درختی است همیشه سبز که در گونه های پرورش یافته ارتفاع آن از ۲ متر تجاوز نمی کند. دارای برگ های دندانه دار و بی کرک و گل های سفید.

این گیاه عمدتا در مناطق گرمسیری استوایی کاشته می شود.

ترکیبات شیمیایی

آلکالوئید (تئین)، تانن، اسانس، پورین، آنتی اکسیدان

اندام دارویی: برگ ها

خواص دارویی:  

عمدتاً خواص چای سبز بیشتر از چای سیاه است به ویژه در زمینه کاهش کلسترول خون و تقویت دندان ها و لثه تنها چای سبز اثربخش می باشد. کاهش وزن ، کاهش فشار خون، ضد سرطان ، ضد دیابت، ضد آلزایمر، افزایش عملکرد مغز، قابض، بند آورنده اسهال، ضد عفونی کننده، تقویت سیستم ایمنی بدن، رفع خستگی، درمان اختلالات معده، کاهش بیماری‌های قلبی

روش مصرف:

دم کرده: ۵ گرم برگ خشک را در یک لیوان آب ۸۰ درجه به مدت ۵ دقیقه دم کنید

عوارض جانبی:

سوء مصرف این گیاه دارویی ممکن است عوارضی مانند سردرد، اختلال در عملکرد دستگاه گوارش، اسهال و تهوع را به همراه داشته باشد.

اعتقاد بر آنست كه قبل و بعد از دريافت فرآورده‌هاي آهن و در شيرخواران نبايد از چاي سبز يا تركيبات پلي فنول آن استفاده نمود. شواهد موجود حاكي از آنست كه مقادير بيش ازحد چای سبز در روز با سوخت و ساز آهن تداخل نموده و موجب كم خوني مي‌شود. شواهدي مبني بر منع مصرف در حاملگي وجود ندارد با اينحال بايد با پزشك مشورت نمود. مصرف چاي سبز در دوران شيردهي توصيه نمي‌شود.