عناب

عناب

سایر اسامی: خرمای قرمز، خرمای چینی

نام علمی: Ziziphus jujube

نام انگلیسی: Jujube

عناب گیاهی درختچه ای به ارتفاع ۲ تا ۸ متر، دارای میوه های بیضوی یا کروی به رنگ قرمز تیره، قهوه ای یا عنابی، گوشت میوه سفید و دارای یک دانه یا هسته کشیده است. میوه عناب از اوایل شهریور ماه قابل برداشت است.

این گیاه ۲۳۰۰ سال قبل در نواحی ایران، افغانستان، هندوستان و ترکمنستان مورد کشت قرار گرفته است و سپس به سوریه، اطراف دریای مدیترانه و … انتقال یافته است.دامنه انتشار آن در ایران گرگان، خراسان، همدان، کرمان و سیستان بلوچستان می باشد.

ترکیبات شیمیایی: 

تانن، موسیلاژ، اسیدهای آلی، اسید سیتریک، ویتامین C، پروتئین و مواد قندی.

اندام دارویی: میوه

خواص دارویی:

نرم کننده سینه، کاهنده تب، آرام بخش، خواب آور، ملین، مدر، تقویت کننده عمومی بدن، ضد سرفه، ضد سرماخوردگی، کاهنده فشار خون، مسکن دردهای کلیه، مثانه، کبد، تصفیه کننده خون.

خوردن عناب برای افرادی که از بیماری هایی نظیر کم خونی، برونشیت، زخم روده و  دوازدهه، کلسترول، اوره خون، سنگ کلیه، سنگ کیسه صفرا، فشار خون، تپش قلب و اسید اوریک رنج می برند، توصیه می شود.

روش مصرف: 

میوه تازه: مصرف ۱۰ تا ۱۵ دانه در طول روز اثر بخش است.

جوشانده: جوشانده عناب در آب یا شیر درد گلو را تسکین می دهد. همچنین اثر ملین دارد. غرغره جوشانده عناب درد گلو و خونریزی لثه را کاهش می دهد.

عوارض جانبی: 

زیاده روی در خوردن عناب باعث کم شدن غرایز جنسی می‌شود.

عناب در اشخاص سرد مزاج، تولید گاز و نفخ می‌کند و این گونه افراد باید عناب را با مَویز میل نمایند. عناب موجب ازدیاد ویتامین k می‌شود که در نتیجه آن خون غلیظ می‌شود بنابراین مصرف زیاد آن برای افرادی که دچار غلظت خون هستند، توصیه نمی‌شود. افرادی که از نفخ بیش از حد، انگل‌های روده‌ای و خلط بیش از حد رنج می‌برند، بهتر است قبل از مصرف عناب با پزشک مشورت کنند.