ضريب تبديل غذائی در شترمرغ

آنچه در مورد تغذیه شترمرغ ها مهم است این موضوع است كه شترمرغ ها توانایی ژنتیكی دارند كه آنها را قادر می سازد با بكارگیری سطح كمی از خوراك مصرفی به ماكزیمم حد رشد خود در طول مراحل گوناگون زندگی دست یابند.

نرخ عوامل مؤثر بر جریان های تغذیه ای عبارت اند از:

۱ – بكارگیری یا عدم بكارگیری كارشناس دامپروری متخصص در امر تغذیه 

۲ – سن بازار دهی پرندگان كشتاری

۳ – سن و تركیب گله مادر

۴ – نوع آب و هوای منطقه

۵ – عوامل مدیریتی و نوع مدیریت اعمالی در مزرعه

۶ – قابل دسترس بودن مواد مورد نیاز

۷ – قیمت مواد اولیه در دوره های مختلف تغذیه

۸ – كیفیت مواد اولیه مورد استفاده

باید توجه داشت كه حتی تركیبات خاك منطقه و مواد خوراكی كه احتمال دارد به طور اتفاقی و خارج از برنامه توسط پرنده مصرف گردند می توانند تا  حدودی در اعمال یك برنامه تغذیه ای موفق دخیل باشند.

ضریب تبدیل غذایی معیاری برای بررسی تأثیر تبدیل خوراك به وزن می باشد. هر چه شترمرغ ها مسن تر می شوند، مقدار غذای كمتری صرف F.C.R رشد بدن می گردد. بنابراین از لحاظ اقتصادی عاقلانه است كه جیره غذایی جوجه­ های كوچك خیلی غنی باشد تا موجب بهبود ضریب تبدیل غذایی در این سن گردد.

مثلاً مرغ گوشتی با خوردن هر ۲ کیلوگرم دان یک کیلوگرم افزایش وزن دارد لذا ضریب تبدیل آن مساوی ۲ است. ضریب تبدیل برای جوجه­ های جوان شترمرغ ۲/۴، گاو معادل ۶  و گوسفند ۷است. پس هر چقدر ضریب تبدیل غذایی کمتر باشد هزینه خوراک کمتر بوده و سودآوریبیشتر می شود.

بطور خلاصه شترمرغ ها ضریب تبدیل غذایی خوبی دارند، خصوصاً تا سن ۶ ماهگی كه همه تاكید بایستی در بدست آوردن حداكثر (FCR (Feed Conversion Rate در این مرحله باشد. در سن شش ماهگی كمترین وزنی كه پیشنهاد می گردد حدود ۷۰ كیلوگرم است و بایستی توجه داشت كه پس از این سن كاهش چشمگیری در FCR رخ خواهد داد.

ضريب تبديل خوراك در سنين مختلف رشد شترمرغ