بابونه

بابونه

سایر اسامی: بابونه گاوی

نام علمی: Matricaria recutita

نام انگلیسی: German chamomile

گیاهی است دائمی و کوچک به ارتفاع تقریبا ۳۰ سانتیمتر دارای بویی معطر که در چمنزارها و اراضی شنی می‌روید. ساقه آن به رنگ سبز مایل به سفید، برگ های آن کوچک متناوب و دارای بریدگی های باریک و نامنظم و پوشیده از کرک است . گل های آن بطور منفرد در انتهای ساقه گل دهنده در تابستان ظاهر می‌شود. در هر طبق گل های سفید در اطراف و گل های زرد در قسمت وسط قرار دارند.

بابونه از گیاهان بومی منطقه مدیترانه بوده ولی منشأ آن را در آسیای صغیر گزارش کرده‌اند. این گیاه امروزه پراکندگی وسیعی در اروپا، آسیای غربی، آفریقای شمالی آمریکای شمالی و جنوبی و استرالیا پیدا کرده‌است. در ایران نیز این گیاه در آذربایجان لرستان، فارس، خوزستان، تهران، خراسان و همچنین در مناطق وسیعی از چمنزارهای استان چهارمحال و بختیاری می‌روید.

ترکیبات شیمیایی:

کامازولن، آزولن، اسید سالسیلیک، سزکوئی ترپن ها،  گلیکوزیدهای فلاونوئید، اپیژنین، کوئرستین، ویتامین C، کومارین ها، مواد موسیلاژی و ترکیبات پکتینی.

اندام دارویی: گل

خواص دارویی:

از ماده موثره گل های بابونه داروهای ضد تورم، دل درد، نفخ شکم و زخم های پوستی تهیه می شود. گیاه آرامبخش، ضد تشنج، ضد میکروب، ضد اسپاسم، ضد التهاب، ضد آلرژی، اشتها آور، صفراآور، معرق، ضد تب، ضد استفراغ، مسکن درد و ضد عفونی کننده مخاط دهان و لثه می باشد. عصاره گل های این گیاه در صنایع داروسازی، بهداشتی و آرایشی و غذایی کاربرد دارد.

روش مصرف:

دم کرده: ۲ الی ۳ قاشق چایخوری را در یک فنجان آب جوش ریخته تاابه مدت ۱۰ دقیقه دم بکشد.

جوشانده: جهت شفاف کردن و طلایی کردن رنگ موها بر سر بمالید.

بخور: بخور بابونه داروی حساسیت چشمی و تب یونجه است.

روغن: استفاده از روغن بابونه در بینی مشکل بی خوابی را رفع می کند و همچنین مالیدن آن به اعضا تحتانی باعث تسکین درد و رفع ورم می شود.

عوارض جانبی:

از مصرف بابونه و فرآورده های آن در اطراف چشم باید پرهیز کرد. بعلت موارد نادر حساسیت در استفاده بصورت موضعی با مقدار کم درمان شروع گردد. استفاده بیش از حد از بابونه موجب تعریق زیاد، ورم چشم، سقط جنین، سردرد، پیدایش زخم در دهان، کاهش شیر مادران و ورم پروستات می شود.