گل سرخ

گل سرخ

سایر اسامی:  گل محمدی

نام علمی:  Rosa spp

نام انگلیسی: Rose

گل سرخ گیاهی زینتی و به صورت درختچه ای کوچک به ارتفاع ۱ تا ۲ متر است که دارای شاخه های با تیغ های ریز و درشت و برگ های حاوی ۳ تا ۵ برگچه دندانه دار می باشد. گل های آن به رنگ سرخ یا قرمز تیره یا صورتی می باشد. برداشت محصول در ماه های مهر و آبان و گل های آن از خرداد تا تیر ماه انجام می گیرد.

منشأ و دامنه انتشار این گیاه اغلب نواحی اروپا و آسیا می باشد و در تمام مناطق ایران نیز کاشته می شود.

 ترکیبات شیمیایی: تانن، اسانس، فلاونوئید، ماده رنگی و…

 اندام دارویی: گل

 خواص دارویی: درمان عفونت مجاری ادراری، رفع عفونت مثانه، ضد سرماخوردگی، شادابی پوست، تقویت کننده قلب، رفع سر درد، گوش درد، رطوبت معده، رفع جوش، التیام زخم، تقویت رحم، تسکین التهاب معده، زخم روده، دل درد، تقویت اعصاب، درمان اضطراب و افسردگی، رفع مشکلات گوارشی و کاهش کلسترول خون، ملین ضعیف.

 روش مصرف:

پودر: ۵ تا ۱۰ گرم در روز با مایعات مختلف و یا عسل مخلوط و استفاده شود.

دمکرده: ۳۰ گرم از گلبرگ ها در نیم لیتر آب جوش دم شده روزانه ۲ تا ۳ فنجان مصرف شود.

کرم: چند قطره از روغن آن به کرم های معمولی جهت تقویت پوست های خشک و نیز رفع التهاب افزوده شود.

تنتور: روزانه ۳ بار هر بار حداکثر ۳ میلی لیتر

غرغره: دم کرده آن برای درمان گلو درد غرغره شود.

روغن: برای رفع افسردگی، اندوه یا بی خوابی، دو قطره از روغن به آب استحمام اضافه شود.

عوارض جانبی: زیاده روی در مصرف گل سرخ ممکن است در برخی افراد ایجاد حساسیت نموده و در بعضی نیز موجب ضعف نیروی جنسی شود.