میخک

میخک

سایر اسامی: قرنفل – قرفلون

نام علمی: Syzygium aromaticum

نام انگلیسی: clove tree

میخک درختی همیشه سبز به ارتفاع ۱۰ تا ۱۲ متر، برگ ها پایا، متقابل و بیضوی، چرمی، گل ها دارای کاسه ای جام مانند به رنگ زرد مایل به قرمز. این گیاه در ایران وجود نداشته و غنچه های آن از کشورهای گرمسیری وارد می شود.

 ترکیبات شیمیایی: اسانس (اوژنول)، تانن

 اندام دارویی: غنچه های شبیه میخ که در حالت خشک شده به رنگ قهوه ای می باشد.

 خواص دارویی: ضد عفونی کننده، ضد درد، بی حس کننده موضعی، ضد نفخ، اشتهاآور، مقوی معده، برطرف کننده اسهال، تقویت نیروی جنسی در سرد مزاجان، آرام کننده دندان درد، معرق، ضد اسپاسم، ضد کرم و انگل، تقویت کننده عمومی بدن

روش مصرف:

دم کرده: ۲ تا ۴ گرم میخک خورد شده در یک لیتر آب جوش به مدت ۵ دقیقه دم شود.

روغن: روغن میخک در درمان آرتریت روماتوئید ، رفع دندان درد و درمان التهاب مخاطی دهان و گلو استفاده می شود.

 عوارض جانبی: مصرف بی رویه اسانس میخک ممنوع است زیرا باعث مسمومیت و بیماری های حاد مرکز اعصاب فوقانی می شود. همچنین این گیاه برای گرم مزاجان مناسب نیست و باعث ناراحتی کلیه و روده می شود.