سیب
سیب
سایر اسامی: آسیب، هسیب، هسی
نام علمی: Malus. pumila
نام انگلیسی: Apple
سیب درخت برگریزی است که معمولاً ارتفاعش در درخت‌های کاشته شده از ۱/۸ تا ۴/۵ متر و در درخت‌های خودرو تا ۱۲ متر می‌رسد. برگ‌ها، متناوب به رنگ سبز تیره و شکل تخم مرغی ساده با حاشیه‌های دندانه‌دار بوده و از سطح زیرین اندکی کرک‌دار هستند. شکوفه‌ها در بهار هم‌زمان با جوانه زدن برگ، تولید می‌شوند. درخت سیب دارای گل‌آذین خوشه‌ای با ۴ تا ۶ گل است. میوه اواخر تابستان یا پاییز می‌رسد، انواع مختلف با اندازه‌های بسیار متفاوتی وجود دارد. پوست سیب‌های رسیده معمولاً قرمز، زرد، سبز، صورتی، یا حنائی است، گرچه گونه‌های دو یا چند رنگ هم ممکن است یافت شود. گوشت میوه معمولاً سفید متمایل به زرد کمرنگ است.
منشا اصلی این درخت معروف در آسیا مرکزی است؛ پس از هزاران سال کشت در کشورهای آسیایی و اروپایی، توسط مهاجران به آمریکای شمالی برده شد؛ در ایران این درخت به صورت وحشی در جنگلهای شمال وجود دارد.
ترکیبات شیمیایی
ویتامین C، ویتامین K، ویتامین ب۶ ، پتاسیم، مس، منگنز و منیزیم، فیبر، فیتونوترینت‌ها و فلاوونوئیدهایی مانند کوئرستین، اپی‌کاتچین و فلوریدزین، ترکیبات پلی‌فنلی
اندام دارویی: میوه
خواص دارویی: کمک به گوارش، جلوگیری از اختلالات معده،سنگ کیسه‌ی صفرا، یبوست، اختلالات کبد، کم‌خونی، دیابت، بیماری‌های قلبی، روماتیسم،اختلالات چشم، انواع سرطان و نقرس، سیب در رفع ضعف و درمان دیسانتری (اسهال همراه باخون) نیز مؤثر است. از ابتلا به پارکینسون و آلزایمر جلوگیری می‌کند. کمک به سلامت دندان و پوست
عوارض جانبی:
مضرات سیب در صورت مصرف غیر اصولی و غیر معمول ایجاد می شود. دانه ی سیب دارای سیانید می باشد که یک سم قوی و کشنده است.
