جوز بویا (جوز هندی)

جوز هندی

سایر اسامی: جوز هندی، جوز الطیب

نام علمی: Myristica fragrans

نام انگلیسی: Nutmeg and mace

درختی به ارتفاع ۸ تا ۱۰ متر و دارای برگ های کلفت و چرمی به رنگ سبز تیره، میوه به بزرگی هلو و دارای دانه ای که در یک پوشش توری شکل قرمز یا قهوه ای محصور شده است.

این گیاه در ایران وجود ندارد و از کشورهای گرمسیری وارد می شود.  منشا اصلی آن شرق اندونزی و شرق هند است.

ترکیبات شیمیایی: 

اسانس ( بور نئول، تریپنئول، ژرانیول، میریستیسین) مواد چرب، مس، منگنز

اندام دارویی: هسته (دانه) و پوشش توری آن

خواص دارویی:

ضد عفونی کننده، اشتها آور، کمک به هضم غذا، کمک به رفع تهوع، استفراغ و اسهال مخصوصا مواقعی که مربوط به مسمومیت غذایی باشد، محرک گردش خون، کاهش علائم آلرژی، تقویت قلب، تقویت کبد، تقویت سیستم ایمنی

روش مصرف: 

پودر: در تهیه ادویه‌ تركیبی یا به تنهایی در غذاهایی مانند لوبیاپلو یا خورش قیمه استفاده دارد

جوشانده: ۵ گرم جوز بویا در ۲۰۰ میلی لیتر آب جوشانده شود. در طول روز برای رفع مشکلات گوارشی مصرف گردد.

روغن ماساژ: ۱۰ قطره از عصاره روغنی در ۱۰ میلی لیتر روغن بادام ریخته شود و برای ماساژ به نواحی دردناک روماتیسمی به کار رود.

عوارض جانبی:

مقادیر زیاد خطرناک است و باعث تشنج می شود. مصرف در بارداری ممنوع است.