ترب

ترب

نام علمی: Raphanus sativus

نام انگلیسی: Radish

ترب گیاهی است یک ساله که ارتفاع ساقه آن تا یک متر می رسد. برگ های آن پهن، نا صاف، کرک دار با بریدگی های نا منظم، گل ها به رنگ سفید، زرد روشن، آبی روشن و بنفش که در انتهای شاخه ظاهر می شود. ترب‌ با توجه به اندازه، رنگ و زمان لازم برای کشت به انواع و گونه‌های مختلفی تقسیم‌بندی می‌شوند. برخی از ترب‌ها به منظور تهیه دانه کاشته می‌شوند و از برخی دیگر، در صنعت دانه‌های روغنی استفاده می‌شود.

در یک دسته‌بندی کلی می‌توان گیاه ترب را به سه دسته ترب سیاه، ترب سفید و تربچه تقسیم نمود. این گیاه امروزه در سرتاسر جهان کشت و مصرف می‌شود.

ترکیبات شیمیایی: 

پروتئین، چربی، نشاسته، ویتامین ها، کلسیم، فسفر، پتاسیم، آهن، سدیم.

اندام دارویی: برگ، ریشه، دانه

خواص دارویی:

دفع سنگ های صفراوی، درمان نقرس، رماتیسم، کمک به هضم غذا، درمان یرقان، مسکن.

تخم ترب؛ مسکن درد کبد و تهوع‌آور، تنظیم کننده عادت ماهیانه و قاعده‌آور، خارج کننده سنگ‌های کلیه و تمیزکننده معده، شیرافزا و اشتهاآور، مدر و معرق، خرد کننده و خارج کننده سنگ‌های صفراوی و کاهنده ورم طحال، قطع کننده تب و ضد سرفه، تحلیل برنده نفخ و از بین برنده لکه‌های سیاه بدن، خارج کننده گاز معده و برطرف کننده سوء هاضمه، محرک نیروی جنسی و تسکین دهنده درد مفاصل می‌باشد.

روش مصرف:

ریشه تازه

دانه آن را معمولاً به صورت دم کرده یا جوشانده استفاده می‌کنند 

عوارض جانبی:

اسراف در خوردن ترب موجب دل پیچه شده و برای دندان و گلو مضر است.