گل گاوزبان

گل گاوزبان

نام علمی:  Borago officinalis

نام انگلیسی: Borage

گیاهی علفی و یک ساله به ارتفاع ۱۵ تا ۷۰ سانتی متر، دارای ساقه منشعب، پوشیده از تارهای خشن، برگ ها منفرد و پوشیده از تار، گل ها آبی و کم و بیش ارغوانی رنگ بوده و به طرف پایین خم می شوند. گل ها در اواخر خرداد و اوایل تیر ماه به تدریج ظاهر می شوند.

منشأ اصلی این گیاه آسیای صغیر و سوریه است. در ایران نیز در استان های شمالی کشور پرورش می یابد.

 ترکیبات شیمیایی: موسیلاژ، ساپونین، تانن، مقادیر ناچیزی اسانس، آلکالوئید پیرولیزیدین، رزین، اسید سیلسیلیک، کلسیم، پتاسیم، منگنز، منیزیم و ویتامین c

 اندام دارویی: گل ها، برگ، روغن دانه

 خواص دارویی: درمان کننده ناراحتی های مجاری تنفسی، تقویت کننده قلب، شیرافزا، آرام بخش، تب بر، نرم کننده پوست صورت، معرق، خلط آور، ضد رماتیسم، تصفیه کننده خون، درمان اگزما، تقویت کبد، رفع سنگ کلیه و مثانه، تقویت حواس پنجگانه، افزایش نشاط و کاهش غم و اندوه و اضطراب.

روش مصرف:

دمکرده: حداکثر ۴ گرم در روز به صورت دم کرده در مراحل اولیه ناراحتی های ریوی یا سرماخوردگی های تب دار

تنتور: روزانه ۳ بار و هر بار ۱۰ میلی لیتر

افشره: آب برگ تازه برای افسردگی، اندوه یا اضطراب روزی سه بار هر بار ده میلی لیتر

لوسیون: افشره ی برگ با مقدار مساوی آب رقیق شود و در مورد خشکی و خارش پوست یا جوش های عصبی روی پوست مالیده شود.

روغن: ۵۰۰ میلی گرم روغن دانه به شکل کپسول به عنوان درمان کمکی اگزما و آرتریت روماتید مصرف شود. این روغن در مواردی از بی نظمی قاعدگی و سندروم روده تحریک پذیر مفید است.

شربت گل: شربت تهیه شده از دم کرده گل به عنوان خلط آور در درمان سرفه مصرف شود.

 عوارض جانبی: استفاده از این گیاه برای خانم های باردار و شیرده و کودکان ممنوع است. بخاطر داشتن آلکالوئید پیرولیزیدین استفاده طولانی مدت از آن باعث صدمه جدی به کبد می شود.