مرزنجوش

مرزنجوش

سایر اسامی: مرزنگوش، حب الفیل، اذان‌الفار، ثاموس و ریحان سلیمان

نام علمی: Origanum majorana

نام انگلیسی: Marjoram

گیاهی یک یا دو ساله دارای ریشه ای نازک با انشعابات فراوان بوده و ساقه ان راست، چهارگوش و دارای ارتفاعی در حدود ۲۵ تا ۵۰ سانتی متر می باشد. برگ ها متقابل، بیضوی و کوچک است. رنگ گل ها سفید یا صورتی تیره است.

منشا اصلی این گیاه جنوب غربی آسیا و شمال آفریقا است. در ایران عمدتا در نواحی شمالی و غربی کشور از قبیل گرگان، مازندران، گیلان، آذربایجان و خراسان شمالی وجود دارد.

ترکیبات شیمیایی: اسانس، اسید رزمارینیک، ویتامین ها، پروتئین

اندام دارویی: ساقه، گل و برگ

 خواص دارویی: رفع سرماخوردگی، دردهای موضعی رماتیسمی، رفع میگرن، شیرافزا، برطرف کننده آسم و تنگی نفس، ضد عفونی کننده و التیام بخش زخم ها (این گیاه به علت داشتن مقدار قابل توجهی تیمول یکی از بهترین ضد عفونی کننده های گیاهی می باشد.) صفرابر، آرام بخش

روش مصرف:

 دم کرده: ۲ تا ۴ گرم از گیاه در یک لیوان آب جوش، روزانه ۲ تا ۳ بار مصرف شود.

 عوارض جانبی: بیماران مبتلا به ناراحتی‌های کلیوی بایستی از مصرف مرزنجوش خودداری کنند، در تماس مستقیم با برگ‌های تازه گیاه مرزنجوش، ممکن است پوست یا چشم متورم شود، همچنین مصرف طولانی مدت این گیاه باعث ایجاد سرطان می‌گردد. استفاده آن برای زنان باردار مضر بوده، منجر به سقط جنین خواهد شد. همچنین استفاده از این گیاه برای کودکان زیر پنج سال ممنوع است.