گزنه

گزنه

نام علمی: Urtica dioica

نام انگلیسی: Nettles

گزنه گیاهی علفی و چند ساله به ارتفاع نیم تا یک متر، دارای ساقه چهارگوش، پوشیده از تارهای مخروطی، پرزهای گزنده و چسبناک برگ های بیضوی و نوک تیز و دندانه دار، گل ها به رنگ سبز روشن، دارای دو پایه نر و ماده است. زمان جمع آوری برگ ها از فروردین تا مرداد ماه و ریشه ها از شهریور تا مهر ماه می باشد.

منشا این گیاه اروپا و آسیا گزارش شده و پراکندگی آن در سراسر جهان شایع است. در غالب نقاط ایران به ویژه مناطق شمال و شمال غربی وجود دارد.

ترکیبات شیمیایی

اسید فرمیک، گلیکوزید، تانن، موسیلاژ، ترکیبات آهن دار، نیترات، پتاسیم و کلسیم، منیزیم، هیستامین، ویتامین A، B و C و فلاونوئید.

اندام دارویی: برگ و ریشه

خواص دارویی:

مدر، قابض، معرق، قاعده آور، کاهنده قند خون، ضد انگل، ضد سرماخوردگی، ضد سرطان، ضد کرم، ضد التهاب کلیه، ضد حساسیت، ضد بزرگ شدن خوش خیم پروستات، شیر افزا، ضد رماتیسم، درمان کننده دمل های چرکین، تونیک مغزی

روش مصرف:

دم کرده: ۲ تا ۵ گرم گیاه در ۱۵۰ سی سی آب جوش، ۱۰ الی ۱۵ دقیقه دم شود و روزانه تا ۳ فنجان نوشیده شود. برای تحریک گردش خون، تصفیه بدن، اگزما و افزایش شیر مادران

محلول شست و شو: سوختگی های سطحی، زخم و جای نیش حشرات، با دمکرده شست و شو داده شود. برای رفع شوره سر، ریزش مو

چوشانده ریشه: جهت کاهش تورم پروستات روزانه یک فنجان نوشیده شود.

تنتور ریشه: به درمان آلرژی و مشکلات پوستی کمک می کند.

عوارض جانبی:

در برخی افراد ایجاد حساسیت و تورم پوستی می کند. زیاده روی در مصرف آن موجب افزایش فشار خون می شود. در دوران بارداری و شیردهی در مصرف آن احتیاط شود. مصرف بیش از ۱۰ گرم در روز ممکن است موجب بند آمدن ادرار شود.